شهید محمدتقی رضوی
تاریخ شهادت:
۰۳ خرداد ۱۳۶۶
محمدتقی به سال ۱۳۳۴ در خانواده‌ای اهل تقوا و دیانت در شهر مقدس مشهد چشم به جهان گشود. از همان دوران کودکی مورد توجه اطرافیانش قرار گرفت. او با احساسات پاک دینی رشد کرد و در سن هفت سالگی راهی مدرسه شد. در دوره تحصیل در دبستان دانش‌آموزی کوشا و مؤدب بود و معلمان و مدیر مدرس از او رضایت کامل داشتند.
وی پس از گذرانیدن دوره ابتدایی وارد دبیرستان می‌شود. عشق و علاقه به علوم دینی توجه او را به مباحث دینی می‌کشاند. وی همزمان با تحصیل، به مطالعه کتب مذهبی رو می‌آورد. پس از پایان دوره متوسطه در کنکور دانشگاه شرکت کرده و در رشته راه و ساختمان پذیرفته می‌شود؛ از این رو وارد انستیتوی مشهد می‌گردد. علاقه و اشتیاق او به تحصیل پدرش را وا می‌دارد که ادامه تحصیل در خارج از کشور را به فرزند پیشنهاد کند؛ اما وی که به کشور خودش علاقه‌مند بود از پذیرفتن این پیشنهاد پدر سر باز می‌زند و می‌گوید: «ما خارجی نیستیم. هر چه بخواهیم بشویم، همین جا می‌شویم.»
محمدتقی پس از فارغ‌التحصیل شدن از انستیتوی مشهد به سربازی اعزام می‌گردد. سربازی وی با اوج‌گیری انقلاب مصادف می‌شود، که به روشنگری دیگر سربازان در پادگان می‌پردازد. به دنبال فرمان حضرت امام(ره) مبنی‌بر ترک پادگان‌ها توسط سربازان، او نیز از پادگان می‌گریزد.
وی فعالانه وارد مبارزه علیه رژیم می‌شود و لحظه‌ای از فعالیت باز نمی‌ایستد. هنگام ورود حضرت امام(ره) به کشور، مشتاقانه ره‌سپار تهران شده و خود را برای استقبال از معظم‌له آماده می‌کند. عشق و علاقه‌اش به حضرت(ره) به حدی بود که همواره با دیدن عکس ایشان به وجد می‌آمد و نیرو می‌گرفت.
شهید رضوی در جبهه‌های نبرد از خود توانمندی‌ها و رشادت‌های بالایی نشان می‌دهد و هرگز از تلاش و کوشش باز نمی‌ایستد. با ارائه طرح‌های مهندسی بدیع و نو، بارها و بارها در عملیات متعدد راهگشای فرماندهان و رزمندگان اسلام می‌شود. مهندس “جعفری”، یکی از همرزمان وی می‌گوید: «در عملیات “خیبر” وقتی با مشکلات پیچیده‌ای مواجه شدیم، ایشان راهی منطقه شد و در ارتباط با مسائل مهندسی آن‌جا، عیناً منطقه را بررسی کرد و بعد طرحی ارائه نمود که باعث حفظ و تثبیت جزایر توسط رزمندگان شد.»
رضوی به‌رغم داشتن مسئولیت بالا، هر جا که احساس نیاز می‌کند فوراً وارد عمل می‌شد، از زدن خاکریز با لودر و بولدزر تا ایجاد جاده و پل. به‌عنوان اولین تجربه در امر مهندسی رزمی، در عملیات “طریق‌القدس” جاده‌ای ابتکاری از پشت تپه‌های “الله اکبر” احداث می‌کند که نیروهای رزمنده با استفاده از آن جاده، دشمن را دور زده و با تصرف توپخانه دشمن، به پیروزی عظیمی دست می‌یابند. او در عملیات ” فتح‌المبین” مناسب‌ترین طرح‌های مهندسی جنگ را به‌کار می‌بندد و در پیروزی رزمندگان سهم عمده‌ای ایفا می‌کند.
به برخورداری از روحیه‌ای خستگی‌ناپذیر، هر کاری که زمین می‌ماند انجامش می‌دهد. ایشان در عملیات “والفجر مقدماتی”، “والفجر ۲، ۳ و ۴”، بن‌بست و مشکل آب را که عمده‌ترین دغدغه فرماندهان بود، با توانمندی و تدبیر هوشمندانه مرتفع می‌کند و نیروها را در هر یک از این عملیات‌ها با زدن پل‌های شناور از آب عبور می‌دهد.
شهید رضوی با پشتکار و ابتکار فراوانی که در عملیات‌های گوناگون از خود نشان می‌دهد، توجه مسئولان و فرماندهان جنگ را جلب می‌نماید. وی پس از ماه‌ها خدمت در مسئولیت فرماندهی مهندس جهاد سازندگی، به‌عنوان مسئول ستاد کربلا و فرماندهی مهندسی جنگ جهاد سازندگی و نیز معاونت فرماندهی قرارگاه مهندسی رزمی قرارگاه خاتم‌الانبیاء(ص) منصوب شده و به هدایت مهندسی رزمی جنگ می‌پردازد. او تا لحظه شهادت در این مسئولیت خطیر به انجام طرح‌ها و فعالیت‌های ماندگار و ارزشمند همت می‌گمارد.
شهید رضوی برای خدمت به جنگ، دیگر اعضای خانواده، از جمله پدرش را نیز به منطقه می‌آورد و در خدمت جنگ و دفاع قرار می‌دهد. وی حدود هشتاد ماه از عمر خود را وقف جنگ می‌کند و در این مدت پر برکت، منشأ آثار و خیرات کثیری می‌شود.
نقطه رهایی شهید رضوی هنگام شناسایی منطقه عملیاتی “کربلای ۱۰”، در کوه‌های غرب کشور تعیین شده بود. او را به ضیافت کروبیان فرا خوانده بودند، چرا که در میان اهل آسمان شناخته شده‌تر بود تا میان خاک‌نشینان.
فعالیت‌های شهید پس از پیروزی انقلاب اسلامی
پس از پیروزی شکوه‌مند انقلاب اسلامی، محمدتقی با شور و امید، خود را وقف انقلاب و آرمان‌های آن می‌کند و در هر جا که احساس می‌کند مؤثر است، به خدمت خالصانه می‌پردازد. به دنبال پیام حضرت امام خمینی(ره) در ۲۷ خرداد ماه ۱۳۵۸ مبنی‌بر تشکیل “جهاد سازندگی” به ندای رهبر لبیک می‌گوید و به عضویت جهاد سازندگی در می‌آید. پس از ورود به جهاد، محور فعالیت‌های خود را خدمت به محرومان و مستضعفان جامعه قرار می‌دهد و شب و روز در روستاهای استان خراسان به سازندگی و عمران می‌پردازد.
در خرداد ماه ۱۳۵۹ با دختری با تقوا و پاکدامن ازدواج می‌کند و فردای ازدواج، به اتفاق همسرش راهی “تربت حیدریه” می‌شود تا راه فعالیت‌هایش را در آن منطقه باز نماند.
فعالیت‌های شهید در دوران دفاع مقدس
رضوی با شروع جنگ تحمیلی، به جبهه‌های جنگ می‌شتابد و نقطه عطفی در زندگی‌اش آغاز می‌گردد. وی از روزهای نخستین جنگ، خود را به جبهه‌ها می‌رساند و با عضویت در ستاد جنگ‌های نامنظم شهید “چمران” به دفاع از انقلاب و اسلام می‌پردازد. وی در طرح کانال‌کشی اطراف اهواز ایفای نقش می‌نماید. پس از مدتی به جهاد خراسان می‌پیوندد و فعالیت‌های خود را در سنگری دیگر ادامه می‌دهد. وی ابتدا به‌عنوان مسئول ستاد پشتیبانی جنگ جهاد خراسان مشغول انجام وظیفه می‌شود و نقش بسزایی در سازمان‌دهی و گسترش ستاد پشتیبانی ایفا می‌کند، که با تلاش و پی‌گیری او ستادهای پراکنده جهاد در استان‌های جنوبی متمرکز شده و ستاد مرکزی پشتیبانی جنگ جهاد در جنوب شکل می‌گیرد. او با جمع‌آوری تعدادی لودر و بولدوزر و غلتک، بنای کار مهندسی رزمی را می‌گذارد و برای اولین تجربه، جاده نظامی اندیمشک‌ـ‌حمید را می‌کشد.
شهید رضوی تکه کلامش در امر مهندسی بر این استوار بود که «هر قطره عرقی که قبل از عملیات در امر مهندسی رزمی ریخته شود، در میدان جنگ خون‌های کمتری بر زمین خواهد ریخت». به موازات پیشرفت عملیات‌ها و شکل‌گیری و انسجام سپاه توحید، مخصوصاً عملیات “ثامن‌الائمه” (شکست حصر آبادان)، مهندسی رزمی رفته‌رفته جایگاه خود را در جنگ یافت. شهید رضوی در فعالیت‌های مهندسی عملیات ثامن‌الائمه نقش بسزایی داشت خصوصاً در احداث جاده وحدت که مهم‌ترین عامل در شکستن حصر آبادان به‌شمار می‌آمد.
شهید بزرگوار سید محمدتقی رضوی در لحظات آخر عمرش شور و حال دیگری داشت. وی برای شناسایی منطقه عملیاتی “کربلای ۱۰” در کوه‌های غرب حضور پیدا کرد. لحظه موعود فرا رسید. او که بارها شاهد عروج ملکوتی همسنگرانش بود و حسرت این عروج را می‌خورد، ناگهان شرایط برایش فراهم آمد. گلوله توپی جلویش منفجر شد، چشمانش برقی زد و لحظه‌ای بعد در خون غوطه‌ور شد و به درجه رفیع شهادت نایل‌آمد.
