وصیتنامه شهید فرامرز آذری
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدالله الذی هدینا لهذا و ما کنا لنهتدی لولا ان هدینا الله
حمد و سپاس خدای را که بنی آدم را به دین اسلام مرحمت فرمود و ما شیعیان را به ولایت علی (ع). خدایا تو را شکر می‌گویم که مرا توفیق دوباره عطا فرمودی تا در جبهه حضور یابم. از کرم بی پایانت می‌خواهم تا در این حضور اگر شهادتی بود، انشاءالله آن را هم فی سبیل الله قرار دهی، تا جبرانی باشد، برای کوتاهی هایی که داشته‌ام. این جنگ بی هیچ تردید جنگ اسلام و کفر است و طبق وعده الهی نتیجه نهایی آن نیز قطعاً به سود اسلام خواهد بود. الحمدالله که خداوند تعالی امت ما را وسیله این پیروزی قرار داده و می‌دهد… اما تنها توصیه من به دوستان و برادران این است که این فرصت را از دست ندهند و از شرکت مستقیم در میدان نبرد غافل نشوند، هر چند که به مهمترین کارها مشغول باشند… به هر حال جهاد چیز دیگری است…
می خواهم که در گلستان شهدای اصفهان پهلو و نزدیک شهید رجایا، یا الشریف باشم و برکفنم بنویسند:
وقدت علی الکریم بغیر زاد
من الحسنات و القلب السلیم
و حمل الزاد اقبح کلی شیء
اذا کان الوفود علی الکریم
شرمنده از آنیم که در روز مکافات
اندر خور عفو تو نکردیم گناهی
من فدای خدا شوم بدون زاد و توشه‌ای که همراه داشته باشم، از حسنات و نیکی‌ها و قلب سلیم. و اما زاد و توشه‌ام در نزد خداوند تبارک و تعالی که وفای به عهد می‌کند، قبیح‌ترین چیزهاست. هنگامی که او ارحم الراحمین است. زاد و توشه من چیزی نیست.
